6
Yorum
26
Beğeni
0,0
Puan
137
Okunma
sessizlik çökerken bütün odalara
artık kimse konuşmaz, kimse dinlemez
gözler birbirine bakar ama görmez
herkes kendi içine kapanmıştır
zaman ağır akar
hiç bir an bile durmaz
ellerimiz boşta kalır
nefeslerimiz ise sessiz
hatırlamak isteriz o eski melodileri
kaybolmuş renkleri
ama sadece gölgeler kalır
ve kalbimizde sessiz bir ritim tutar
o zaman anlarız ki,
her acı kendi gölgesinde büyür
her gözyaşı kendi içinde donar
hep bir umut vardır
hiç duymadığımız bir ses gibi
en karanlık odalarda bile
ve belki bir gün
yıkılır duvarlar
görmeyen gözler açılır
hayat yeniden nefes alır
Mehmet Demir
291122
Cevap Yaz
