Sana anlatacağım bir şey kalmadı,
Tükettim kelimeleri, yokluğuna adadım.
Sayfalarca dil döktüm, hiç birisi ulaşmadı mı?
İstemsizce yazıyorum, gözlerim kan çanağı.

Yaktığım sigaranın dumanı da dağıldı.
Sevdanın yükü sandığımdan ağırmış.
Sakladığım anıları dört bir yana dağıttım.
Birine kıyamadım; o, varlığına ait kanıttı.

​Seni senden daha çok tanırım, bilirsin.
Beni ben yapan duygularımı yitirdim.
İçimde fazlasıyla kin ve nefret birikti.
Sana senden fazla muhtacım, bilinsin.

​Gel de nefesin temizlesin içimi.
Gel de elinden zehir bile içilir.
Bana "gel" de, ben bilirim işimi.
Sen bir adım at, serden dahi geçerim.

​Yokluğunun farkı yok zaten ölümden.
Bağlanmışım bir düşünceye körü körüne.
Seçebileceğim iki yol var önümde.
İpucu topluyorum da kalmadı gücüm pek.

​Günler sayılı, hatırlatayım unuttuysan.
Tükenir gelmeyeceğini söylediğini, umut duysa...
Bir sen aklımdasın, bir de ayrıldığımız nisan.
Yağmurun altında yürümüştüm bir saat.
​
Düşüncelerimi toplamakta zorlanıyorum.
Yürünecek cazibesi tükendi yolun.
Zihnime yerleşen olumsuz tek kusur bu.
Elime geçirirsem yok edeceğim onu.

​Arınacak yokluğuna sahip her düşünce.
İnsanlar konuşsun, adını dilden düşürmem.
Bu hissi anlamaz onlar, hiç üzülme.
Güzel günler göreceğiz, yetinemem düşünle.

​Konu sen olunca elim çözülür.
Sayfalar kendiliğinden dolar, kelimeler dökülür.
Senin tezahür edişin gözlerime bir ödül.
Gülüşün başlangıcı, yaşam denen döngünün.

​Bir nefeste destan yazabilirim.
Bilmiyorum neredesin, hâlin vaktin iyi mi?
Göreceksin, duyacaksın, bir tek bunu bilirim:
Karşıma çıkacaksın gururuna yenilip.
​
Başka bir şiirde görüşmek üzere,
Buluşmamızı sonlandırıyorum üzülerek.
Yazmasam da gözüm hep üzerinde.
Kendine iyi bak, kavuşacağımız güne dek.