1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
73
Okunma
Geceden düşerken yıldızın sesi,
Sorar kendine: "Ben kimim, neredeyim?"
Bir rüzgâr geçer özün içinden,
Sessizliğin diliyle konuşur evren.
Gökte bir sonsuzluk salınır ince,
Ne varsa olur, oldurur düşünce.
Bir damla akıl, deniz misali,
Varlıkla hiçlik arasında salınır hali.
Taş bile düşünür belki bir an,
Var olmak mı zor, yok olmak mı yalan?
Gölgeler uzar, güneş eğilir,
Hakikat yavaşça içimize eğilir.
Bir adım atarsın, yol seni seçer,
Benlik dediğin, yansımadan geçer.
Sorular büyür, cevaplar donar,
Varlıkla hiçlik bir aynada sunar.
Ve şiir…
Belki de varoluşun gözyaşıdır,
Bir ruhun sonsuzlukla bakışmasıdır.
Sinan Bayram
5.0
100% (2)
Cevap Yaz