0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
19
Okunma
Gökyüzü, sessizliğin çölünde titrerken
Nihal’in adını fısıldıyor rüzgâr
Her yaprak, her taş, her düş
Senin varlığını bilmeden eriyor.
Ay, yavaşça denize bakıyor
Gizli bir aşkın mavi damlasını
Düşlerin kıyısına bırakıyor
Ve yıldızlar, gözlerinden dökülen sır gibi
Zamanın dokusunu çözmeye çalışıyor.
Senin adın, bir kutsal ritüel
Kalbimde yankılanan kadim bir zikir
Her nefes, her boşluk
Seninle doluyor;
Ben, bir gölge, senin ışığında eriyen.
Ruhumun labirentinde
Sen, Nihal, hem rehber hem labirent
Aşkınla çözülüyor karanlığın düğümleri
Ve ben, sessizce,
Sadece seninle var oluyorum.
