Üzülme halime sevdiğim,
Sen çiçeksin,
Elbette açacaksın güneş doğduğunda,
Elbette hayatta kalacaksın can suyunla,
Sen çiçeklerin en güzelisin,
Ben ise dikenli bir kaktüs,
İşte sırf bu yüzden üzülme sevdiğim...

Sen baharda kırlarda açarsın,
Yaylalara ovalara renk katarsın,
Ama ben;
Ben çöllere renk veririm,
Yaklaşanın canını yakarım,
Git yoluna sevdiğim,
Davul bile dengi dengine demişler,
Sen güllerin en güzeli ben kaktüs...

Sen suya aşık,
Ben çöllere,
Sende en güzel renkler,
Benim etrafımı çevrelerken dikenler,
Sen nadidesin sevgilim,
Ben ise illet.
Üzülme halime sevdiğim,
Senin etrafın baharlar kuşlar,
Benim ise bahalar kumlar...

Sen sonbaharda dökerken yapraklarını,
Soldururken gül benzini,
Ben dört mevsim dikenliyim sevgilim.
Senin en kötü halin bile zararsızdır,
Ben en iyi halimle can yakarım.
Soldurma yüzünü sevdiğim,
Koşarken baharlara, kuşlara en güzel yazlara,
Ben hep aynı yerdeyim,
Düşünme beni sevdiğim...