Doğdum — bir anlam olmadan ilkin,
Dünya vardı, ama ben yoktum içinde.
Göz açınca bir soru düştü içime:
"Niçin buradayım, neden ben, neden şimdi?"

Yollar uzar, yön vermez kendine,
Varlık, bir haritasız seyir gibi.
Seçmekle başlar insan olmaya,
Özgürlük, ağır bir yük gibi omuzda.

Hiçlik bakar bazen sessizce,
Bir aynadır varlık, karşısında kendi boşluğum.
Her adımım, anlam kazandırır adımıma —
Yani ben, olurum kendi yaratıcım.

Tanrı susar çoğu zaman,
Ve bu suskunlukta doğar isyan da dua da.
Yaşam, bir çizgi değil bir soru işareti,
Ve cevapsızlık bile bir cevaptır bazen.

Kendimi ararken unuturum kendimi,
Bulduğum her şey bir yansıma yalnızca.
Ama her soruş, biraz daha var eder beni,
Çünkü anlam aramak, anlamın ta kendisi.

Ve belki de var olmak,
Bir cevaptan çok, bir sorunun kendisidir:
“Sen kimsin?” der hayat,
Ben de yaşayıp cevap olmaya çalışırım…

Sinan Bayram