İNSAN OLARAK TOPLUM OLARAK

Bilgi yükünü taşıyamaz gövdem
Kitleler daralır sığlaşır erdem
Birikir zihinlerde yorulur özlem
Bu çağrı içimizde bir dev olur
Hakikat dağılır yön bulur her yer

Sabah ışıkları düşmeden bizlere
Bildirim yağmurları düşer yüzlere
Öfke var sevinç var komplolar dize
Şaşırır yolumuz nihayet insanız biz
Tökezler kalbimiz yorulur her yerimiz

Sınırdan taşan bir gürültü sanki
Zihnin dar kapısı aşılmaz belki
Yok olur gözümüzde her yeni ilgi
İçimiz suskun dışımız heyecanlı
Bu gidiş gönlümüz huzur verir belki

Teknoloji verdi dünyaya yeni bir çocuk
Adını sosyal medya koydu insana soluk
Gorerek oku unutma tepki ver ey haluk
İçimize işler beynimizi dişler başımız döner
Kendimizi alim sanırız hepsi bildik tanıdık

Dijital konuşma sığ bir yankıdır
Ne tam bir sevinç ne de acıdır
Ne de açılmayan duygu kapıdır
Yorgun düşecek kalpler kapanmaz
Zihin testisi bilgi ile dolar hakkıdır

Bilgi bolluğunda kalanlar sis oldu
Gerçeğin rengi yorumlarca soldu
Kurmacalar karıştı yalanlarla doldu
Kaybolur insanlık bu puslu havada
Değerler döküldü inancımız yok oldu

Toplum da bireylerde yolunu arar
Dijital girdapta hayatın akışı karar
Bir ses dur dese de dünyalar duyar
Duygusal yürek çırpıntısı boşa kalır
Kalabalık içinde kayıp olanlar kendini arar

Bu çağın izleri derinlere batık
Geriye dönsek de silinmez artık
Yinede umuttur insanlığa katık
Dijital bunalımlar yorsa da bizi
İnsanlığı ayakta tutacak bu artık