2
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
91
Okunma
Kalp ağlar önce, sessizce…
Kimsenin duymadığı, kimsenin anlayamadığı bir yerden başlar o sızı.
İçinde bir düğüm büyür, nefesin yarım kalır, kelimelerin titrer,
Yine de kimse bilmez çünkü en ağır acı
içinin en kuytu köşesinde yaşanır.
Kalp ağlar…
çoğu zaman göz daha sonra fark eder acıyı.
Gözden çıkan yaş, içerde biriken fırtınanın dışarı sızan tek izidir aslında.
Bir damla düşer, belki iki, ama o damlanın yükü yılların sessizliğidir.
Kalp ağlar, gözden çıkar yaş
Çünkü kalp konuşamaz , acısını anlatamaz, derdini söyleyemez.
Göz, kalbin dili olur.
Düşkünlüğünün tercümanı, duygunun şahitliğidir.
İnsan öyle anlar yaşar ki,
gözünden süzülen her damlada,
kalbinden kopan bir parça saklıdır.
Kalp ağlar göz anlatır.
Ve sessizlik, bir ömrün en gür çığlığına dönüşür.
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz