seni izliyorum,
seni istiyorum,
en derin yerlerime
çağırırken seni,
sarsılmış kelimelerini
topluyorum.
şiir bahçenden.

hep aynı yerdeyim.
bir taşla
sapanı arasındaki
o garip boşlukda
o gergin sabırda...

düştüm/düş’tün

gölgeme sığmazken
kanamalarım.

kullanılmamış zamanlarda
sana uyanıyorum/terli
ve alınganım..

serserimsin benim
zorbam
salaş düzenim..

-eridikçeçoğalıyorsuniçimde-

bu yüzden gözlerim
göğe çevrili,
ayaklarım suda
kalakalarak sende
yaşıyorum,
sende taşıyorum ki

-içimiçindengeçiyor-

bentlerime dar geliyor
ırmaklarım.

çağlayanın intiharı
boşluğa bırakmaktır kendini.
Ak..

canımın içinin/içinin içi...

mühürlü
kelimelerindeki
sözler.
duraksamalar
yutkunmalar
avuç içi sadakatinde
sessiz ve sensiz
ihtilaller
ve tekrarlanıp duran
her şey.

yaşam ve simya.
yaşam ve göç.
yaşam ve sonrası...

kırılırken bütün sözler
ağız boşluklarımın
dil tutan yamaçlarında
aldırmıyorum.
dudaklarımdan akıp duran
bütün eslere ki
yürümek
inandığın bir yolda olmayınca
yitiriyor
patikalar dil bilmez gizemini..

kıymetin
susup beklediğin kadar
değil.

duygular dillenince
kuytularımda,
kasıklarıma düş/erken
zerresi her anın
ısırıp alt dudağımı
zirvelerine tırmanıyordum
dağlarının
ihtirasım ses ve yankı
bırakıyor bedenime
terin kaçıyor genzime
ve ben
deniz oluyorum.

-sanasırılsıklamım-

hayır!
bir şiire benzemesine
izin vermiyorum.
yazmıyorum artık
yaşıyorum.

ki sen bilemezsin.

yorulup kendinden
bir gün kaçarsın diye
kentime....

içimden deniz geçiyor
yüreğiM!

nefesini tut.
ve dal şimdi içime.



(...)