CAN VEREN SENSİN

Düştüm aşk yoluna, kul eyledin sen
Derviş misâli benliğimi silen sen
Bir an cemâlinden bir ışık düştü
Benliğim yandı da, küllerde kalan sen

Canım senin cânâ, can veren sensin
Ben yolda bir yolcuyum, yol veren sensin
Ezel bezminden aşk doldu gönlüme
Canım senin cânâ, can veren sensin

Kâh inerim nâra, kâh çıkarım nûra
Her adımda seni bulur bu fukara
Nefsimin bağını çözen sen oldun
Gerçeği öğreten bu gönlüne sırra

Canım senin cânâ, can veren sensin
Ben yolda bir yolcuyum, yol veren sensin
Ezel bezminden aşk doldu gönlüme
Canım senin cânâ, can veren sensin

Candan geçmek kolaydır, cân yokluk ister
Yol uzun, hâl ince, gönül sabır ister
Bir kuş olup uçtum dergâh kapına
Her düşüşte kaldıran kudret senindir

Canım senin cânâ, can veren sensin
Ben yolda bir yolcuyum, yol veren sensin
Ezel bezminden aşk doldu gönlüme
Canım senin cânâ, can veren sensin

Gece olur, sükût iner meydanıma
Kalbimin semâsı açılır sana
Ey varlığı var eden, beni yok eden
Bir nefesle diriltir dertli canımı

Canım senin cânâ, can veren sensin
Ben yolda bir yolcuyum, yol veren sensin
Ezel bezminden aşk doldu gönlüme
Canım senin cânâ, can veren sensin