Gözlerin ufkumda silinik bir çizgi,
Sanma ki yokluğun basit bir sızı.
Sen benim rüzgârın tersine attığım,
Yön tayin eden o gizli pusulasın.
Herkes geri çekilirken hayat savaşından,
Ben sana doğru bir adım daha attım.
Senden vazgeçmek, benden vazgeçmektir.
Söyle Şimdi., hal böyleyken ben senden nasıl vazgeçerim.

Beklemek, bence pasif bir rüya değildi;
Geleceği ilmek ilmek, sabırla örüşüm.
Her geçen saniye, yeminime bir kilit vurdum.
Varlığının imzasını ruhuma atışım.
Unutuş, sıradanların ortak kaderi,
Ben seni her hücremde diri saklıyorum.
Bu inanç, göğsümde aşılmayan okyanustur.

Aşkımız, bir kitabenin , görünmez okunmayan yönü,
Zamandan ve yelden asla etkilenmez.
Bu ayrılık, kalbime yazılmış bir yazgı.
Öğretti ki ruh, bedene hükmetmez.
Göz görmese bile hisseden bir damar var,
Kopan telin sesi, sana ulaşacak.
Ben seni kaybetmekten, korkmam artık.

Mantık zincirleri bu bağı çözemez,
Gerçeklik, bu sevdayı tarif edemez.
Yokluğunda bile en tam halimdeyim ben,
Bütün yarım kalanlar seninle biter.
Herkes "bitti" dese, yelkenleri indirse,
Ben tersine, denizin en ortasındayım.
Her damla gözyaşım, yarınki güne delildir.

Seni bir hatıra gibi rafa kaldırmadım,
Sen, her nefeste taze, yaşayan bugünümsün.
Kırılan dalların bile yeşereceğine dair,
İçimde filizlenen o güçlü
sözümsün.
Sensiz geçen günler, sadece bir
Prova.
Asıl hikâyemiz, kavuştuğumuz an başlar.
Bekleyişimin sonu, mucize değil, hakikat.

Sen benden uzakta, ama zamandan değil,
Ruhumuz, evrende atılan tek bir düğüm.
Her yıldız kayarken fısıldadığım dilek,
Aslında geçmişten geleceğe kurulan köprüm.
Mevsimler değişse de, yönler şaşsa da,
İçimde dönen bir dünya var, sen merkezisin.
Aşk, yazılmamış yasalara boyun eğmez.

Yürüdüğüm her yol, sana çıkan bir izdir,
Aldığım her yara, bu kararın bedeli.
Yalnızlık, kimsesizliğin o soğuk yüzü değil,
Büyük bir karşılaşmanın kutsal perhizi.
Öğrendim ki güç, dışarıdan gelmezmiş,
En büyük zafer, kendi içimde kazandığım.
O temelin adı sensin, bu sevda onur.

İnanma gördüğün o sahte huzura,
İnanma duyduğun o yalan rüyaya.
Bu deli kalbi durduramam senin için atan,
Bin yıl geçse de, bin kere daha severim.
Çünkü bilirim ki, bu sevda bir tohumdur,
Toprağın altında bile hayat taşır.
Her zorluğa rağmen boy veren umuttur.

Bu bekleyiş, bir sığınak değil, bir kaledir,
Zamanın yıpratıcı fısıltısına karşı duruş.
Her gün yeniden çekilen bir kılıç gibidir,
Sensizliğe boyun eğmeyecek ruhumun duruşu.
Aşkına hükmeden direniştir bu, anla,
Yorgun düşmek yok, zira bu savaşın emri sen.
Ben seni tüm yasalara rağmen savunurum.

Son sözüm, son nefese bile yazılmış ferman,
Kaderin çizgilerini dize getiren bir irade.
Gözlerim yansa da, kalbimde yanan o boran,
Bu sevdayı kâinata ilan eden bir beyanname.
Unutma, bu bağlılık, bir teslimiyet değil,
Benliğimin en katı, en keskin kararıdır bu.
Titreyen sesimle,
Sesleniyorum sana,
SANMA’Kİ SENDEN VAZGEÇTİM.

Cemre yaman