Hiç ışık yok bu şehirde,
Yüreğimde yanık bir ezan sesi,
Gecenin alnında bir sızı gibi duruyorsun
Ve ben hâlâ seninle yanıyorum sessizce.

Bir kalp bu kadar mı susar?
Bir insan bu kadar mı yalnız kalır?
Sözlerin kayboldu içimde bir yankı gibi
Kendi sesimden bile uzaklaştım artık.

Sokak lambaları bile ağlar oldu,
Adını her duvarda arıyorum,
Bir gamze kadar yakınken cennet,
Bir nefes kadar uzak kaldı yüzün bana.

Kalemimden kan damlıyor bu gece,
Aşkın imlası kanla yazılırmış meğer
Bir şiir değil bu, bir sığınak belki
Yorgun bir kalbin mezar taşına kazıdıkları.

Ne olurdu, biraz ışık olsaydın,
Biraz umut, biraz ses...
Oysa sen sustun, ben sustum
Ve şehir tüm ışıklarını söndürdü üzerimize.

Kendimi affedemedim seni severken,
Çünkü bu sevda günah gibiydi,
İçinde cennet vaadi, dışında cehennem korkusu,
İkisi arasında sıkıştı kalbim bir dua gibi.

Bir gamzen var ya,
Oraya gömsünler beni,
Toprak istemem, taş istemem
O çukurda huzur var, o çukurda sen varsın.

Gözlerin karanlığa hükmederdi,
Ben o hükmün kölesi oldum,
Yalnızlık bir ülkeyse eğer
Senin gamzenden yönetilen bir ülkeyim ben.

Şimdi sessizlik sarıyor omuzlarımı,
Hiç ışık yok içimde artık,
Sadece bir dua var:
“Allah’ım, beni onun bakışında sabit kıl.”

Yıkıldım belki ama sessizce,
Kırıldım ama kimse duymadı,
Çünkü adın dudaklarımda bir mühür
Ve ben her nefeste biraz daha eksiliyorum.

Gamzende saklı bir sır var, biliyorum,
Belki cennet orada başlıyordur,
Belki de Allah seni yaratırken,
Bir kalbi oraya sığdırmıştır habersizce.

Geceler bana senden hatıra,
Karanlık senin kadar güzel hiçbir şeyi sarmadı,
Bir ışık aramadım artık,
Çünkü senin yokluğun bile ışıktı bana.

Beni oraya gömsünler, gamzene
Bir dua gibi sessiz, bir günah gibi gizli,
Ne imam okusun başımda ne melek,
Sadece senin susuşun sarar bedenimi.

Bir yıldız kayar, dilek tutmam artık,
Çünkü bütün dilekler senle dolu,
Adınla başlıyor her gece
Ve adınla bitiyor bütün sabırlarım.

Bir hümâ sesi geçer rüyamdan,
Der ki: “Bu aşk ölümsüzlüğe benzer.”
Ben inanırım, çünkü seni sevmek
Ölmeyi bile güzelleştiriyor bazen.

Hiç ışık yok ama sen varsın,
Karanlık bile senin teninde anlam bulur,
Gamzende kaybolmak istiyorum yeniden
Ve orada, evet, gömsünler beni...

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(10 Kasım 2025)