Bu şehir benimle savaşıyor sanmıştım, meğer senmişsin.
Yüreğimdeki her sızı, alnıma yazılmış bir protesto notu.
Dinle! Bu, bir ayrılık ağıtı değil; bu, hesap sorma vaktidir!

Kağıtlarım karalanmış, mürekkep kirli,
Sen bir yalanın ardına sığınan kibirli!
Ben sana ömrümden sayfa verdim, sen yırtıp attın.
Şimdi her nefesim zehir, bu acıyı ben mi tattım?

O masumiyet maskesi artık tutmuyor yüzünde,
Kalbinin sokağında binlerce çıkmaz var, körüm, gördüm!
Bıraktığın izler değil, bıraktığın enkaz bu,
Senden sonra batan her geminin kaptanı benim, yaz bunu!

Ben aşkı sandım ki bir sığınak, bir kale,
Sen meğer kurduğun hapishaneymişsin, bir hile.
Şimdi mikrofon elimde, sesim titremeyecek,
Bu parça, sana yazdığım son isyan bildirisi olacak!

Yaktım ardındaki yıkık köprüleri, geri gelme diye,
Bu şehir dar geldi, yalanın sığmaz artık gökyüzüne.
Ben artık eski ben değilim, o saf çocuk öldü içimde,
Sana zindan olsun bu hasret, her nefesin bir çile!
Yaktım ardındaki yıkık köprüleri, geri gelme diye.

Betonların arasında büyüyen bir çiçektim belki,
Sen geldin, köklerimi söktün, hayallerim ezildi tek tek.
Bu mahalle sana tanıdık değil, burada yara izi onur,
Senin lüks yalanların benim gerçek acımla boğuşur.

Kaderim demiştim, yanılmışım, bu sadece bir tuzak,
Şimdi her köşede bir duman, artık her yanım ırak.
Gözümdeki yaş değil, akıttığım isyanın rengi,
Haram lokma misali, aşkın midemi deldi geçti.

Sizin dünyanızda sevgi kartpostallar kadar sahte,
Benim duvarlarımda ise kan lekeleri var, tahliye yok!
Sen gittin, ben kaldım, yemin ettim dönmeyeceğim,
Bu benim finalim değil, senin dramatik son perden!

Fısılda şimdi, o kalbindeki karanlığı fısılda,
Unuttun mu sandın, o gece ettiğin tüm yalanları?
Ben değilim kaybeden, bak aynaya, gör yüzünde,
O sahte gülücük var ya, o senin mezarlık taşın!
Sen beni yoksayarken, ben sana şiirler yazdım,
Şimdi o şiirler mermi, kalbine tek tek saplanacak.
Unutma, bu dünyada her kurşunun bir dönüşü var,
Ve benim intikamım, senin en güzel kabusun olacak.

Bitti. Ne bir hatıra kaldı, ne de bir vicdan borcu.
Şimdi git. Ve bil ki... O köprüler yandığı gün,
Senin de hikayen bitti.

(Kor)