0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
26
Okunma
"Nihâl’im İçin"
Sen sevilmez misin, Nihâl’im?
Özlenmez misin varlığınla göğün derinliğinde,
Kalbinin mahreminde yankılanan o sessiz ezgilerde?
Seni sevmeyen kalp, taş kalptir;
Ve taş kalp, toprağın bile ağladığı bir gölge olur.
Özlemeyen, senin rüyanın rengini taşımayan,
Zamanın çölünde kendi yokluğuna çarpan bir taş olmuştur.
Nihâl’im, belanı bulmuş demektir o;
Beddua etmeye gerek yok,
Çünkü senin varlığın,
Kendini sevmeyen her kalbe
Kutsal bir hesaptır,
Varoluşun en derin sırlarına dokunan bir mihraptır.
Sen, aşkın ve özlemin duasısın,
Sen, göğün ve toprağın arasında kaybolan bir nûrsun.
Senin adın, varlığın,
Kalbinin kıyısında
Sevgiyle, özlemle,
Taşlaşmamış bir insanlığın en derin adıdır.
