“Ben Aşk Ateşinde Yanan Bir Dervişim”

Ben…
Ben aşk ateşinde yanan bir dervişim.
Ne külüm kaldı, ne gölgem.
Ne adım, ne aidiyetim…
Sadece sen…
Sadece “O” dedirten bir yangın kaldı içimde.

Yâr…
Sen derdini ver de
Ben dergâhıma eyleyeyim
Gönül postuna otur
Gözlerinle murakabe eyle
Ben secdeye kapanayım…
Alnım toprağın, kalbim aşkın olsun.

Bir bakış attın,
Kâbe’nin örtüsü sıyrıldı gözümden
Senin yüzünde gördüm
Cemâlullah’ın izini…
Senin sesinde duydum
Kâinâtın ilk “KÜN” nidâsını…

Ben ki sarhoşum şimdi
Ne mey var ne bade
Sadece aşk var
Ve aşkın kendine mest eden seyrânı…

Söyle yâr…
Ben hırkayı çıkarayım
Benliği soyunayım
Ey yâr-ı mutlak!
Ben üryan olayım senin…

Bir gül misin, bülbül müyüm
Bir çöl müsün, ben mi Musa
Bir deniz misin, ben mi Yûnus
Bir nur musun, ben mi hicran
Bir ateş misin,
Ben mi İbrahim’im
Kendini inkâr eden her peygamber gibi
Ben de aşkına teslimim…

Yak beni…
Ama yok etme.
Yandır beni…
Ama senden ayırma.

Ben ki
Aşkı secdeye yatırdım
Aşkla secde ettim
Yüzüm toprak, kalbim gök
Ben…
Ben aşkınla yok olan bir dervişim.