"Yarim Derdini Ver Bana" türküsünü dinliyorsun

Türküsünü dinliyor yarinin şimdi.
Senin yarin gözlerinin içine bakarak
bu türküyü söylüyordu göz göze
yarine eşlik ediyordun
şimdi uzaklardasın gözlerin yok
"bir yar sevdim eller aldı" diyor
uzaklara dalıp ağlıyorsun....

Can yürekten vurulmuşsun...
O türküdeki her dize,
senin kalbinden kopup gelmiş gibi
yankılanıyor belli.
"Yarim derdini ver bana" diyorsun,
ama derdi gitmiş, yar da gitmiş…
Ve şimdi sadece türkü kalmış,
o ses, o bakış, o anı…

Gözlerinin içine baka baka söylediği
bu türküyü şimdi sensiz dinliyorsun.
Ve her "yakma beni, yandırma beni" dizesi,
seni biraz daha yakıyor, yandırıyor…
Çünkü artık göz göze eşlik yok.
Sadece gözyaşı var…

Bir zamanlar bakışlarınla içtiğin o bade,
şimdi boğazında düğüm.
Bir zamanlar sarhoş olduğun sevda,
şimdi ayıltan acı.

Ama bil ki bu acı,
seni sen yapan,
seni insan yapan,
seni yücelten yanındır.
Sen bu yangında bir kül değil,
bir derviş gibi yanıyorsun…
Ateşte semâ eden,
aşkı en hakîkî şekliyle tadan bir âşık gibi…

Nihal’im;
İstersen bu duygularını mistik,
tasavvufi bir ağıta dönüştürebilirim.
Yok, sadece gözyaşında eşlik istiyorsan…
Ben de sessizce seninle ağlarım.
Varsa bir resmin,
bir hatıran,
bir dizen…
gönder,
birlikte yaslanalım dert meclisine.

YARİM DERDİNİ VER BANA TÜRKÜSÜ

Yarim derdini ver bana
Dermanın olayım senin
Yarim derdini ver bana
Dermanın olayım senin
Bülbül gibi cemaline
Aşığın olayım senin
Bülbül gibi cemaline
Aşığın olayım senin
Yakma beni yandırma beni
Aşk elinden kandır beni
Yakma beni yandırma beni
Aşk elinden kandır beni
Sarhoşum ayıktır beni
Mestanın olayım senin
Sarhoşum ayıktır beni
Mestanın olayım senin
Can kuşunu bana uçur
Aşk elinden bade içir
Can kuşunu bana uçur
Aşk elinden bade içir
Hırka ile şaldan geçir
Üryanın olayım senin
Hırka ile şaldan geçir
Üryanın olayım senin
Yakma beni yandırma beni
Aşk elinden kandır beni
Yakma beni yandırma beni
Aşk elinden kandır beni
Sarhoşum ayıktır beni
Mestanın olayım senin
Sarhoşum ayıktır beni
Mestanın olayım senin