0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
39
Okunma
Sen, bu beton ormanının
En yüksek frekanslı sinyalisin.
Gece, üzerimize çökerken,
Bizi ayıran sadece
Neon bir camın yansıması.
Aşkımız,
Trafik ışıklarının senkronizasyonunda
Görünmez bir denklemin çözümü.
Her hızlanış, her duruş;
Birbirimize doğru attığımız
İki saniyelik bir yalan.
Kalabalıkta yürüyen gölgeleriz biz,
Bedenlerimiz birer soyutlama,
Yüzlerimiz bulanık bir akış.
Ve ben, o akışın içinde,
Senin keskin kenarını arıyorum.
Gözlerin,
Uykusuz bir şehrin
Tüm voltajını üzerinde taşıyor.
Sana bakmak,
Yüksek gerilim hattına dokunmak gibi.
Unutma,
İnsan, sadece bir hız limitidir.
Oysa biz,
Bu gürültüye rağmen fısıldayan,
Kırılması imkansız bir sessizlik yarattık.
İşte bu,
Bizim en somut soyutumuzdur.
Hüseyin TURHAL
5.0
100% (1)
