0
Yorum
1
Beğeni
4,0
Puan
41
Okunma
Senin varlığın, gökyüzünün
Adı unutulmuş bir rengi gibi.
Uyanışım, sisin
Ormanın en eski ağacından
Yavaşça sıyrılışına benziyor.
Bizim aramızdaki mesafe,
İki dağın dorukları arasındaki
Sıfırın altındaki titreşim.
Dokunuşun, kadim bir reçine;
Zamanı dondurup, an’ı
Milyonlarca yıllık kehribara çeviren.
Ruhlarımız,
Mevsimleri unutan,
Aynı toprağa düşmüş iki garip tohum.
Büyürken birbirimize sarıldık;
Köklerimiz, görünmez bir sarmal çizdi.
Dudaklarında,
Yıldızlararası bir sessizlik taşıyorsun.
Ve ben, o sessizliği dinleyerek,
Kendi içimdeki boşluğun yankısını
Buluyorum, şaşırtıcı bir huzurla.
Aşk,
Sadece var olmanın bir yan etkisi.
Bir mucize değil, bir akustik olay.
Ve biz,
O olayın sonsuza dek süren
En şeffaf frekansıyız.
Hüseyin TURHAL
4.0
100% (1)
