Nefsine düşkünleri izledikçe soğudum
İnsan olmaktan kaçıp, karanlığa uyudum,
Bu karışık, dışlanmış dünya mezarlığında
Tesadüfe dökülen, ruh zenginliğim bitti
Karşıt olma arzusu, herşeyi yakıp, gitti

Herşey ne kadar kolay bazı insanlar için
Onların umurunda değil ki neden, niçin
Ben biliyorum zor’dur ulaşılmaza gitmek
En gizemli kılığa girmenin nedenidir
İşte bu yüzden dünya, şeytanlığın dinidir.

Kabından çıkan bütün iğrençlikler yayıldı
Böyle bir cehennem mi bize yuva sayıldı,
Acılarla yıkandı bize açtığın yollar
Kabul etmek kolay mı, söyle terk edilişi
Ölümden sonra tekrar, yeniden dirilişi.

Belki beni küstahça bulup azarlıyorsun
Nefsime oyun kurup, gün, gün pazarlıyorsun,
Hadi, gitme zamanı deyip korkularınla
Kendime çeki düzen vermemi bekleyerek
Bana Tanrı mı oldun, bunları ekleyerek.

Niçin umursamaz ve soğuk davranıyorsun
Sana karşı bizleri, hep düşman sanıyorsun,
Halbu ki yalanlarla cilalanmış bu dünya
Ve içinde ki hain düzenbazlar yüzünden
Bir kaç iyi insanda düştü senin gözünden.

Var olan ve hayali geçiştirmeler ile
Bu hayatı yaşamak kolay mı bile, bile
O anlık tatminlerden daima uzaklaşıp
Samimi bir şekilde hayata gülümsemek
Ve insan olduğunu her zaman önemsemek.

Çizdiğin bu kusursuz insan hüviyetini
Israrla istiyorsam gôster şu niyetini,
Dişleri sökülmüş bu boşluğun pislikleri
Daha fazla boğmasın, göğsünü kabartırken
Bütün kötülükleri yağdırıp abartırken.

Acı tecrübelerin dozunu çok kaçırma
Yaşam düşüncesini, deminde ver taşırma,
Ve marifetlerinle, hep yeniden büyüle
Kısacası en güzel yarınları zamanla
Zamanı geldiğince fazlasıyla tamamla.

Her defasında sana duygularımı döktüm,
İçimde ki acıyı çileyi böyle söktüm,
Bağışla beni lütfen, haddi mi çok aştım
Amacım tehlikesiz bir yaşam temennisi
Tanrım bilsin istedim, o içimde ki sesi....


Nevzat TAŞKIRAN