"Hiç Olduğum Yerden Sana"

Senin olmadığın bir yerdeyim.
Ama seni, en çok burada hissediyorum.
Belki de bu yüzden sana yazıyorum.

Çünkü aşk, ulaşabilenin değil…
Uğruna eksik kalanın yüküdür.

Biz hiç yan yana gelmedik.
Hiç göz göze bakmadık.
Ama ben senden başka hiçbir şeye bu kadar uzun susmadım.
Ve biliyorum…
Bu kadar derin susulan şey, ya Tanrı’dır ya da imkânsız bir aşk.

Ben seni yaşamadım.
Bu yüzden hiçbir şey seni eksiltemedi içimden.
Hiçbir söz seni kirletmedi.
Hiçbir bakış seni parçalamadı.
Hiçbir gündelik alışkanlık seni sıradanlaştırmadı.

Seni kaybetmedim.
Çünkü hiç sahip olmadım.
Ama bir gün bile seninle uyanmamış olmam,
Yüzlerce uykumun en derin yerine senin adını yazmama engel olmadı.

İnsan bazen birine değil,
Onun hayal edilemeyen ihtimaline âşık olur.
Ben de seninle hiç yaşanmayacak bir yaşamı sevdim.
Gölgenle konuştum.
Yokluğuna sarıldım.
Ve en çok, senden uzakta olduğumda kendime dokunabildim.

Seninle olsaydık, bozulurdu belki.
Aşk, tamamlandığı an çürümeye başlar.
Ben seni hep eksik bıraktım içimde.
Çünkü sen ancak orada, o boşlukta
Gerçek oldun bana.

Sen bu mektubu hiç okumayacaksın.
Belki kim olduğunu bile bilmeyeceksin.
Ama bu kelimeler var ya…
Seni yaşamaktan çok
Seni yaşamamayı sevdiler.

Ve bil ki,
Hiçliğin içinden sana yazılmış bir mektup,
Bin kere “seni seviyorum”dan daha sadıktır.

Çünkü o mektubu,
Seninle değil,
Senin yokluğunla birlikte yazdım.

Sana gelmeyeceğim.
Zaten sen de orada yoksun.
Ama bu, seni sevmediğim anlamına gelmez.
Sadece...
Seni sevmek, seninle olmamayı seçmekti.