unutmak mı/asla…
sevmek
ne çok kusur içeriyordu
derinlerinde..

her gün
yeni bir kilidi açmak gibi
güne sensiz başlamak ki
başka bir şey vardı/
başka bir şey..

ben sana
dünyanın değil
kainatın diliyle
seslenmiştim..

çile/keder/elem/günah
ilgilendirmiyordu beni.
dünyanın merkezi sendin/
hiç ayak basılmamış topraklar
ve ben senden uzayan
uçsuz bucaksız bir kara ki

he-ce-le-ye-rek
söylüyorum adını
he-ce-le-ye-rek
bakınıyorum
her yere
yoksun...

ve he-ce-le-ye-rek
kendime geliyorum
tavan arasında
kitlenmiş sandıkların
hiç açılmayan sırları var
hiç öpmediğim avuç içlerinde

iste

sen iste yeter ki
sana anlatabilirim
bunu yapabilirim
ve şimdi şu anda
şu salisede
bunu yapmak için
gerekliydin sen...

yüreğinden önce
gözlerin öğrenmişti
rengimi ve sonra bedenin ki
sırtında bir yerlerde
rengi maviye kesik yürek izim
bir düş bozumu gerdanında
öylece
usulca

bilirdim...

bir kenti durduk yerde
terk edemezdin
evet evet
bir kenti dedim
ve ben
kendimden bile
henüz bahsetmedim
yokluğunda bile
o kadar çoksun ki
bende/bu bedende

yokluğunda martılara atılmış
denizin yüreğinde seken
taşlar çarpıyor göğüsüme
ve işte ben
bu yüzden
hiç hedefim olmadan
sana geliyorum
yüreğindeki/yüreğimdeki 
mavi izden
kapılardan/yollardan/
denizin tam ortasından
sana diyorum

sana..

diş aramda maydanoz
kırıntısı yok
ve geçti ağzımdaki
keskin soğan kokusu
yeter çevirme başını
sakin ol
lütfen sakin ol
ollll !
sadece ol
kapat gözlerini ve öp beni
ciğerlerime dokunsun nefesin
sarmaşık gibi sar beni
aklımda geçmiş,
senli günlerimden
hatıralar var
beraber gülüyorduk ya hani
hani bir gün çok kızmıştım sana
mızıkçılık yapmıştın
offf bilmem
hangi gündü sorma
yüreğime düşüyor işte

an/sızın
zaman/sızın

neyse
neyse ne
özledim seni tamam mı
özledim dedim tamam mı?
açık/saçık özledim

özledim

özledim

özledim...




(...)