0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
39
Okunma
Rüzgar, saçlarını karıştırırken,
Bana geçmişi değil, seni getiriyor.
Kızılın ve kahvenin en derin tonlarında,
Her dökülen yaprak, bir ömrü özetliyor.
Biz, bu gelgitli mevsimin ortasında,
Birbirine sıkıca tutunan iki gölgeyiz.
Ne kadar eserse essin rüzgar,
Bizi ayırmaya gücü yetmez.
Senin o ılık gülüşün,
Güneşin son ışığı gibi içimi ısıtır.
Bu mevsimde yeniden yeşeririz,
Göz göze geldiğimiz her an.
Hüseyin TURHAL
