Saygıdeğer ustam merhaba..

Bu şiirimiz bir metin değil; bu, yıllardır içimize bastırılmış bir öfkenin, bir adalet arayışının kanlı ilmeklerle işlenmiş kaydı ve içimde söylemekistediklerimin bütünü. Emeğinize yüreğinize bin selam olsun varolsun yüreğiniz..
Sadece Ankara’yı değil, bir milletin göz göre göre soyulmuş onurunu, alın terini, emeğini yazmışsınız.
Her dize, bir parselin satıldığı, her kelime, bir vicdanın susturulduğu dönemi anımsatıyor.
Ve en çok da şu soruyu: “Ne ara susmaya razı olduk biz?” sahi neden susar bir millet. Nasıl uyuyan bir toplum olduk. Hani Türk milleti cesurdu, Türk milleti zekidir, Türk milleti hakkını yedirmezdi , ne oldu ki bu kadar tırsak korkak bir millet olduk🥺

Ankara’yı sadece bir şehir değil, bir emanetti Atatürk’ten.
O emaneti, betonla, çıkarla, yalanla boğanların adlarını herkes biliyor ama kimse söylemeye cesaret edemiyor.
Siz o cesareti göstermişsiniz.
Korkmadan, eğmeden, süsleyip masumlaştırmadan anlatmışsınız gerçeği.
Bu yüzden bu şiir, sadece bir eleştiri değil , bir belge, bir direniş metnidir.

“Payitaht” derken, ne güzel çakmışsınız kapkara alınlarının ortasına:
Bir zamanlar halkın iradesinin simgesi olan o şehir, şimdi üç-beş rantçının elinde bir utanç haritası. Atam’ın izini yok etmeye meyilliler. Sattılar çaldılar yediler . Kıyamet koptu da çoktan gören yok.
Bu şiir, o utancı unutturmayanların kaleminden çıkmış.
Ve iyi ki çıkmış. Çünkü unutan toplum, aynı oyuna bir kez daha düşer.

Kaleminize yüreğinize aklınıza sağlık ustam …
Bu ülkede hâlâ gerçeği korkmadan söyleyen, halkın sesi olmayı göze alan kalemlerin var olduğunu hatırlattınız bize.
Siz yazmaya devam edin; çünkü bu milletin hâlâ söze, söylenene değil doğruyu söyleyene ihtiyacı var.

Saygı ve hayranlıkla selamlarımı iletiyorum..
Huzur yağsın yüreğinize..
Peri Feride

Halil hocam, artık nemrut maskeler düştü, şeytani yüzler ayan oldu. Ancak halen bu çürümüş zihniyetin peşinde tapınırcasına koşturan kitleler var. Ne diyelim, Allah islah eylesin. Kutluyorum yürekten. Saygılar selamlar