4
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
156
Okunma
Bu sabah Datça sustu Atam,
Deniz bile durdu bir an,
Zeytinlikte bir kuş öttü, sonra sustu.
Gökyüzü maviydi ama içimiz kor.
Terinos dimdik durdu bahçesinde,
Kasketi elinde, alnında ter değil saygı.
“Tontonitos!” dedi, “sessiz ol oğlum,
Bugün millet ayağa kalkıyor.”
Dağlar bile eğildi o saatte,
Kara bulutlar yas tuttu ufukta.
“Senin izinde!” dedi Terinos,
“Senin yolunda, senin ışığında!”
O an yüreği kabardı, sesi gürleşti:
“Ey kahraman, ey sonsuz adam,
Bu toprak senin nefesinle yeşerir hâlâ!
Kanımızda senin ateşin var,
Adınla başlar dualarımızda sabahlar!”
Sonra sustu...
Bir yaprak düştü zeytin dalından,
Rüzgâr alevi okşadı,
Ve Datça’nın sessizliğinde
Bir ışık söner gibi
Atam’a uzandı Terinos’un bakışı...
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz