Kocaman bir aşkın içinde kayboldum,
Bulamam yolumu sen olmayınca.
Her sokak adını fısıldar geceye,
Her nefesin eksik, her an yarım kalınca.

Ne çok sustum adını anmadan,
Sanki söylesem dağılırdı içimdeki sabır.
Bir yanım hâlâ seni bekliyor,
Bir yanım çoktan unuttuğuna inanmakla yanar.

Gözlerim alıştı yokluğuna,
Ama kalbim hâlâ senin izinde.
Zaman bile senden bahsedemiyor artık,
Her saniye, seni söylemeden geçiyor sessizce.

Ve ben hâlâ aynı yerdeyim,
Bir yolun başında, bir vedanın sonunda...
Kocaman bir aşkın içinde kayboldum,
Bulamam yolumu — sen olmadıkça.

Bir boşluk büyüyor içimde,
Ne sesi var, ne yüzü.
Sana benzeyen her şeyden geçtim,
Ama hiçbirinde senin yokluğun kadar acı yoktu.

Düşlerim bile senden kaçıyor artık,
Adını anmak yas gibi geliyor dudaklarıma.
Kalbim, senden kalan sessizliği taşıyor hâlâ,
Bir ömürlük sükûnetin içinde,
Bir tek seni kaybetmek hiç geçmiyor.

Artık ne ağlamak geliyor içimden,
Ne de unutmak...
Her şey yarım kaldı sen gidince,
Cümleler bile sustu adının ucunda.

Bir zamanlar gülüşüne sığan dünyam,
Şimdi karanlık bir oda kadar dar.
Ne pencere açılıyor, ne ışık düşüyor,
Sadece senin suskunluğun var duvarlarda.

Ben seni sevdim — eksilmeden, eksilterek...
Ve bu sevda, bir ömrün ağırlığı kadar derin.
Kimse bilmez, kimse duyamaz,
Seninle biten yerden başlıyor benim sessizliğim.

Çünkü bazı kayıplar ölmez,
Sadece yaşamayı unutturur insana...

Bir gidişin yankısı kaldı bende,
Ne adımın sesi, ne gözlerinin izi siliniyor.
Zaman, seni benden sökemiyor içimden,
Ne kadar geçse de, acın hep taze duruyor.

Anladım… bazı sevdalar bitmez,
Sadece sessizliğe karışır usulca.
Sen yoksun ama ben hâlâ oradayım,
Elimde bir vedanın yarısı,
Dilimde tamamlanmamış bir dua.

Ve ne zaman içimden geçse adın,
Bir rüzgâr duruyor — dünya susuyor.
O an anlıyorum,
Bazı yollar dönülmezmiş,
Bazı aşklar da…
Sadece geride kalanla yaşanırmış.

Artık ne seni arıyorum,
Ne de kendimi bulabiliyorum.
Aşk, bir zamanlar ışıktı içimde,
Şimdi yalnızca yanmayı biliyorum.

Bir ses kalmış uzaklardan —
Adı sen olan bir yankı.
Ne kadar sustursam da kalbimi,
Her atışında yine seni anımsatıyor.

Ve ben...
Bütün yolları sana çıkan bir kalbin yorgunuyum.
Ne dönüp gidebiliyorum,
Ne kalıp yaşayabiliyorum.

Belki de bazı aşklar,
Bittiği yerden değil,
Öldürmediği yerden hatırlanır.