İmanla yoğrulmuş bir gönlüm var benim,
Ne taht isterim, ne taç, ne de şan…
Bir sözüm var ezelden ebede,
Hak derim, hak bilirim, hak ile yanarım.

Yalancı dünyanın gürültüsü çok,
Her köşesinde bir hile, bir oyun, bir maske.
Ben o sahnenin seyircisi değilim artık,
Perdesini kapattım gözlerimden.

Bir sevgiyi seçtim,
Ne menfaat sızdı içine
Ne yalan bulaştı,
Sadece bir “ah” kaldı dudaklarımda,
Arşı titretmeye yeten bir “ah”...

Seven, bencil olamaz dedim hep,
Çünkü aşk paylaşmakla büyür.
Bir bülbül gibi öter gönlümde sadakat,
Her ötüşte biraz daha yanarım.

Bilir misin dostum,
Sevgi bir aynadır,
Bakmasını bilene cennet olur,
Riyayı barındırana zindan.

Ben Mecnun’un torunuyum belki,
Ama çöllerim gönlümün içinde.
Leyla’m bir simge,
Ben Hakk’a sevdalıyım esasen.

Yalan dünyayı size bıraktım,
Benim payıma düşen;
Bir nefes huzur,
Bir damla hakikat,
Ve sönmeyen bir aşk…

Ozan Güner Kaymak
Amsterdam 08.11.2025