“İnsan tek başına dağ olamıyor bazen.”
Nilgün Marmara



GİRİŞ


"""
Önüm ardım sağım solum
Bir yalnızlığım
Bir gölgem
Bir de ben
"""


Yalnızlığı kadar çoğul
Kimsesizliği kadar kalabalık
Gölgesi kadar tekil bir ben


Kabaca hesaplarsak kaç metre uzar ki
Ay ışığında yalnız bir gölge


Ya da şöyle mi sormalı


Kaç kişi kaldırabilir ki
Gece vakti üşüyüp kalmış
Gelip geçenin üstüne bastığı
Sahipsiz bir gölgeyi yerden



GENLEŞME


(Denizi
Kuşları ve bulutları seviyorum
Bunun konuyla alakası yok
Sadece seviyorum yazmış olmak için yazdım


Ki denizle dans etmek ölüm
Buluta ve kuşa biat etmek recm sebebidir)


Bilakis
İçim şimdi
Dağları denize paralel
Herkesin dağların ardını görmezden geldiği
Dört yanı denizle çevrili
Çorak kara parçası


Göç mevsimine denk gelmiş
Kafilesi yitik
Yeni doğmuş bir kuş gibi kalbim
Sürekli çırpınış
Sürekli çarpıntı
Sürekli sızı


Yanım yörem taziye evi uğultusu
Yarınlarımda tükenmez kahır nöbeti


Tek tek isim verdiğim
Bütün kum taneleri
Solgun benizli şimdi
Dökülüyor gövdemin kum saatinden


Sarı


Sıcak


Ve bunaltıcı


Adını bedenime bir bir düğümlediğim
Her şey
Ama her şey
Kopup dökülüp
Saçılıyor etrafa cüssemden
- Alan alsın ihtiyaç fazlası küfürlerimi


GEVŞEME


Ve ben
Beni yoran tüm bu olan bitene rağmen
Önce bitap düşüp ardından pes edip
Bocurgatlarla kaldırıyorum paçamdaki kederi
Bırakıp tuz göllerinde
Tek derdim olan onsuzluğa kırgınlığımı
Darağacına asıyorum benliğimi


Medet bekleyerek yarından
Emanet edip
Kapının ardına süpürdüğüm dağarcığımı gölgeme
Dimağımda edepsiz bir melankoliyle
Çekip yıldızları yorgan diye üstümüze
Ertesi gece yine buluşmak üzere
Küstahça uyuyorum sevgili hayallerimle


IKINMA


Geriye kalan
Biraz silik soluk an
Bir çimdik can
Bir tutam mıh
Bir tomar çığ
Çok sesli tükeniş
Kocamış yumru
Ve yalın kılıç avuntu


Sonuçta
Kutsi bir serencamdır hayat
Revadır
Bu yolda yalnızlık


DOĞUM


Biz
Yani
Yalnızlığa mahkum gölge olup
Denizle dans
Kuşa ve buluta biat edenlerin
Ne haddinedir ki
Dağ olmak


Bize
Yani
Gölgeme ve yalnızlığıma
Yani bana düşen
Doğduk bir kere diye
Kadük ve tekil yürünen
Beni tüketmeden tükenmeyen
Yoldur bu yol