Zamanla her şey değişti...
Alışkanlıklar ve ihtiyaçlar....
Her geçen gün artan zamlarla...
Hayat daha da zorlaştı....
İnsanlar yozlaştı...
Düzen bozuldu...
Borçlar dağ gibi büyüdü...
Aileler dağıldı...
Artık, insan gibi yaşamaya hasret kaldık!

Zor hayat koşulları karşısın da çalıştık, çabaladık!
Ezilmemek için direndik!
Daha çok gayretle çalıştık!
Kendi düzenimizi kurmak için çabaladık!
Olmadı....
Gece, gündüz Dua ettik tutmadı...
Düzgün, huzurlu bir hayatımızın olmasını niyet ettik!
Önce insanca yaşamaya...
Sonra tadın da nefes almaya çalıştık...
Yine olmadı...
Ve bu şartlar da olmuyor...

Eyyy!
Tahtı, tacı, elinde tutanlar!
İktidar koltuğun da oturanlar!
Size sesleniyorum!
İnsanlara bencil davranmayın!
Hor görüp, zor kullanmayın!
Yönetim de haksızlık yapıp, insanların haklarını gasp etmeyin!
Zor koşup, zulüm etmeyin!
Elindeki avucundakini çeşitli bahanelerle almayın!
Yaşama haklarını müdahale etmeyin!

Unutmayın!
Bu Dünya ölümlü Dünya...
Sultan Süleyman’a kalmadı ki bu fani Dünya...
Size kalsın!
Şan, şöhret, makam geçici...
Şunun surası...
Altı üstü sadece, yedi metrelik kefene sarılacaksın!
Tahta tabuta konulacaksın!
Dört beş kişinin omuzunda mezarliğa taşınacaksın!
Arkandan dua yerine, belki küfredileceksin!
Sonun da kara toprağa verileceksin!
Günahlarınla gömüleceksin!
Yanına hiç bir şey alamıyacaksın!
Hiç bir şey de götüremiyeceksin!
Boşuna dememişler kefenin cebi yok diye...
Ancak, yarına, yaptıkların kötülüklerin karşılığı olan!
Onca ahlar...
Pişmanlıkla yapılan vahlar...
Edilen bed dualar götürürsun!...
Birde üstüne kabirdeki çekilen acılar...
Evet!
Hiç kimsenin yaptıkları yanına,
kar kalmaz!
Ne yaşatılan zulümler!
Ne de gasp edilen haklar!
Ve, yok edilen onca hayaller!
Dinçer DAYI