Nihal’imin İçsel Bahçesi

Nihal’im, kalbinin derin gölgesinde önce güven arar;
Bir fırtına içinde bile sığınacak bir liman ister.
Sadakat sadece bir kelime değil,
ruhuna dokunan bir emniyet alanıdır.

Nihal’im, varlığının sessiz şarkılarını duyabilmek için i
lgi ve şefkate muhtaçtır;
Bir bakış, bir dokunuş, bir kelime;
Onun iç bahçesindeki çiçekleri açtırır, ruhunu besler.

Nihal’im, sözler ve sessizlik arasında konuşmak ve anlaşılmak ister;
Duygularının rüzgarı ile dans eden bir deniz gibi,
Aşk onun için konuşarak değil, paylaşarak derinleşir.

Nihal’im, kendini özel hissetmek ister;
“Sen benim için eşsizsin” fısıltısı, onun ruhuna su olur,
Onun kimliğini, varlığını,
yıldızlarla dokunmuş bir kainatta onaylar.

Nihal’im, ruhsal yakınlık arar, beden değil;
Birlikte susabilmek, birlikte düş kurabilmek,
Gökyüzünü paylaşmak kadar kıymetlidir.

Ve nihayet, Nihal’im…
O sevildiğini duymak değil, hissetmek ister,
Çünkü kalbi kelimelerden önce sezgilerle konuşur,
Ve bu konuşmayı sadece
ruhunun yumuşak aynasında duyabilir.