Kemanın eşliğinde
Sabah alacasinda şu an
Şiire sarıldım

Ve


Ne güzel demiş şair
kalemim yorum acizi

Sevgimle

Sen hep güzelsin de, benim kalemim yorum acizi...

İçtenlikle kutlasam olur mu

Meğer zaman,
İnsanın kendine yazdığı
En uzun mektupmuş.

Ve biz,
O mektubu
Hiç postaya vermedik.

..................

Bilirim, kelimeler bazen yorulur.
Tıpkı insan gibi...
Bir harf düşer dizenin ortasına,
Ve o harf,
Bütün hikâyeyi değiştirir.

Hayat da öyle değil midir?
Bir nefes gecikir,
Bir bakış eksik kalır,
Ve bütün vuslatlar yarım kalır.
Ama ne tuhaftır ki,
Biz hâlâ “tamamlanmamış” olmanın tadını ararız.

Çünkü eksiklik,
İnsanın en sadık aynasıdır.
Ve her şair bilir:
Bir mısra bitmez aslında,
Sadece yorulur.

İroni mi?
İroni, kaderin şairle kurduğu gizli bir oyundur.
Kimi zaman gülerek ağlatır,
Kimi zaman susarak konuşturur.
Ama sonunda hep aynı gerçeği fısıldar kulağa:
“Hayat, ciddiye alınmayacak kadar derindir.”

Ve sen, ey kelimenin büyücüsü,
Bu derinliği sezmişsin.
Mısralarına öyle bir denge koymuşsun ki,
Ne tamamen umut,
Ne tamamen keder…
İkisi arasında salınan,
Bir “insan hâli” kadar gerçek.

O yüzden diyorum ki:
Senin şiirinde ne bir bitiş var,
Ne bir başlangıç.
Sadece bir “an” var…
Ve o an,
Kelimelerin secdesine dönüşmüş bir dua gibi,
Usulca dokunuyor zamana.

Yüreğinize sağlık üstadım