UNUT DİYORLAR
Her yoldan geçen, her yüzü gören aynı söz:
"Bırak, o gitti, artık hayatına yeniden bak."
Sanki ben bu sevgiyi bir düğmeyle söndürülen ışık sanmışım,
Unutmak kolaymış gibi, bir defterden sayfa yırtmak.
Bilmezler ki sensizlik, ciğerime çekilen kor bir duman,
Bu can bu teni terk etse de ruhum sende kalır.
Söyle kalbimin ince sızısı, ben seni nasıl unuturum, nasıl?

Derler ki, zaman her şeyi unutturur, en büyük ilaçtır o,
Ama benim takvimimde bütün saatler gidişinde takılı kaldı.
Ben seni unutsam, köz olur, kül olur bu virane vücut,
Aynada gördüğüm çaresizliğin bile yarısı seninle dolu.
Ne bir mendil ne bir hırka değil ki, atıp da kurtulayım,
Sen bende nefessin, damarımda akan ince kanımsın.
Söyle, her hücremde sen varken, ben seni nasıl unuturum, nasıl?

Şu kirlenmiş, vefasız, yalanla dolu dünyaya inat,
Ben seni ilk günkü o saflıkla, o ateşle seviyorum, unutma.
Oysa onlar, aşkı çıkar, heves, yorgunluk sanıyorlar,
Bilmezler ki ruhumun en derininde açan tek çiçeksin sen.
Kızmıyorum onların kolay tesellilerine, dertleri beni anmak değil,
Ama bir bilselerdi bu aşkın kutsallığını, onlar bile kıskanırdı seni.
Söyle yâr, böyle yanıp tutuşurken,
Ben seni nasıl unuturum, nasıl?

Gecenin en kör, en dipsiz yarısında gelen kör sancı,
Ara holde bıraktığın kokun, baş ucumda duran resmin.
Kulağımdan gitmeyen sesin, ruhumdaki o tarifsiz acı,
Kapı eşiğinde hala bekleyen, o buruk vedanın izi.
Madem ki gitmek bir tercihti, madem ki yollarımız ayrıldı,
Sen benden gitsen de, ben bu aşktan nasıl giderim?
Söyle kalbimin ince sızısı, ben seni nasıl unuturum, nasıl?

Şiir Cemre Yamam
BeniM Şiirlerim Sisli Gecelerde AĞLAR.