​Büyük şehirde düştün çakal kurtlar eline,
Kulağına sineği kondurursun, lan Eşek.
Kapıldın mı bu yaşta şan şöhretin yeline?
Hayale umudunu bandırırsın, lan Eşek.

​Safa yatarlar, seni kullanır ağa beyin.
Yok mudur ulan gafil, kafanda akıl, beyin?
Yav arkadaş, anadan doğma eşeğe deyin,
Arpa yemeden sırta bindirirsin, lan Eşek.

​Araba ya koyarsın portakal, elma, muzu;
Elde taşırsın hıyar için bir tutam tuzu.
Küllükte yuvarlanır, eksik olmuyor tozu,
Kamçı yedikçe boyun döndürürsün, lan Eşek.

​Bak, sana evlenmene bile mani olurlar;
Yaptığın her şeyine bir bahane bulurlar.
Yularından tutarak yedeğine alırlar,
Sen kendi ocağını söndürürsün, lan Eşek.

​Çankırı’da verdiler tam, bin lira zarara;
Saygı duymalısın yav, verilen şu karara.
Senin benzinle gazın gitti hepten firara,
Emeklisin, kendini kandırırsın, lan Eşek.

​Çıkarları olmasa hiç tutarlar mı yanda?
Bilirim safsın, yoktur üçkâğıtçılık kanda.
Ağzınla kuş tutsan da olursun her an sonda,
Semersiz sırtına ne bindirirsin, lan Eşek.

​Memlekete götürdün, verdin yirmi beş bini,
Bundan doğrultamadın kambur olan belini.
Kıraç arazide hey" ker, otlatırlar seni,
Kavak kemirir ancak sindirirsin, lan Eşek.

​Yalan söze hemen de inanıp kanıyorsun,
Şu hilekârları dost bilip dost sanıyorsun.
Yetmişe gelmedin ki erkenden bunuyorsun,
Gayretliye çehreni indirirsin, lan Eşek!

​İzzet Gayretli