Sırtımdaki Dost Bıçağı”

Nankörlüğün izi yok sanırsın,
oysa kalır, sessiz bir pas gibi yürekte.
Bir tebessümle başlar ihaneti,
bir veda bile etmeden gider insanca.

Birine güvenirsin gözünü kapatırsın,
ama o, elini değil, sırtını seçer.
Bir gün dost sandığın, bıçağın olur;
soğuk, keskin, vicdansızca

Sen “birlikte yürürüz” demişsindir,
o ise çoktan başka bir yoldadır.
Senin ekmeğinden yiyip,
sofranı inkâr eden cinstendir.

Nankörün kalbi, karanlık bir defterdir
hiçbir ışık düşmez üstüne,
hiçbir dua uğramaz yanıbaṣına
Çünkü iyiliği kendi hırsında boğmuştur.

Yine de sen değişme…
Kirletme kalbini onların kiriyle.
Bir gül eksilsin diye solmaz bahar,
bir yürek çürüdü diye bitmez insanlık.

Unutma;
bıçak çıkar, kan diner belki
ama kalpteki yara ömür boyu sızlar.
Dostun ihanetini bile Allah’a sabırla sun
suskunluğun beddua değil, dua olsun
Hesap sorma
İlahi adaletin terazisi şaşmaz.
Vicdanın tertemizse yarada onurdur
Kim ne ettiyse, Rabbim gördü, yazdı, sakladı.
Tek tek Yaradan’a havale et
Narkörlükten yana değil
Yeterki iyilikten yana ol ....

S.k