ABLAMA

Çocukluğum kokuyor bu yollarda...
Her geçişimde bir anım var
Sarı binanın tam arkasında
Uğurladığım sevdiklerim bir de yıllarım var

Uzunkumdan süzelen tren köşeyi döner dönmez
Öyle hızlı öyle hızlı çarpardı ki  kalbim
Peronun lambaları değil
Gönlümün gözlerimin ışığı yanardı kıpkırmızı
Gıçırdardı raylar...
Benim yerime atardı sevinç çığlıklarımı
Her gelişinde...

Hangi vagondan ineceğini bilmeden
Yaklaşırdım usulca
Mavi şapkalı amcalar  düdüğünü çalınca
İnerdin kocaman valizinle

Yuvarlak bir camın arkasından
bilet alışlarımız hep aklımda
Sonra hiç sevmedim mavi şapkalı o amcaları
Bir düdüğüyle mutlu edenler bir düdüğüyle çok ağlattılar
Beni...Seni... Bizi...

Çocukluğumuz kokuyor bu sarı binada
Ve de  gençliğimiz
Hiç çıkmıyor aklımdan
Yüreğimin kopuş saatinde
Seninle konuştuğumuz dertlerimiz bir de hayallerimiz

Ben arkandan bakardım
Sen pencereden el sallardın
Ne zaman kaybolurdu demir yığınının gölgesi
İşte o zaman ağlardım

Biliyor musun
Ayrılığı ilk sen öğrettin bize
Kavuşmayı da ... Gurbeti de ..
Unutma
Gittiğin yollar kadar özledim
Geldiğin yollar kadar da sevdim seni

18 01 2025 22 39 Sapanca
Sevgili Ablam Serap ADIYAMAN ÇALIŞKAN a itafen... Gönül Büyüsü  2