~~ KUMUL
‎
‎izler
‎remizler
‎yoldaş olur
‎çöldeki yalnızlığa
‎
‎
‎~~ SATIR ARASI
‎
‎kendi yalnızlığına ağlar oysa herkes
‎
‎
‎~~ TELMİH
‎
‎unutucam diye diye
‎geçti bir ömür
‎
‎~~ HAYALET
‎
‎aşk değil miydi asıl ölümsüz olan?
‎
‎
‎~~ KIRK YILIN ŞİİRİ
‎
‎çay limonlu olsun lütfen
‎
‎
‎~~ K.B.B.
‎
‎suskunun cezbesinde tüm duyular sarsılıyor.
‎
‎~~ UNUT DÜNYASI
‎
‎uyku ki; küçük ölüm hali.
‎her sabah ölümden uyanmak gibi
‎
‎
‎~~ SUAL
‎
‎cevap anahtarını kuşlar kaptı. .
‎
‎
‎~~ KUŞ GÖÇÜ
‎
‎uçmayı bilenler, kalmayı da bilseydi keşke biraz
‎
‎

Şairin kimliği ve şiirin tanımı önceden beri ilgimi çeken konulardı. Sair adeta delilik ve "narsizim"cizgisinde değişik tarz ve sair değişik anlatılmak isteneni üstü kapalı bir biçimde söyleme yani (telmih) iyi işlemiş iyiydi sair

Tebrikler.

Her biri ayrı güzel ve anlamlıydı, çok tebrikler usta kalem...

şiir mi seçmemiz lazım.. kırk yılın şiirinin altını çiziyorum..
iyi geceler abi..

Modern ve deneysel bir şiir dizisi; her küçük parça, farklı bir duygu, tema ve içsel yolculuk sunuyor.
“Kırpıntı” tarzı, hem fragmenter bilinç akışı hem de anı ve duyguların yoğunluğu ile dikkat çekiyor.

Parçalı, yoğun ve özgür bir modern şiir deneyimi,
Duyguların ve hayatın kırpıntılarından örülmüş içsel bir yolculuk.

Tebrikler

Saygılarımla 🧿🙏

Az sözcükle çok şey anlatmanın, sade kelimelerle derin duygular taşımanın mükemmel örneği.
Güzeldi.

"Hayalet" ve Kırk Yılın Şiiri" ayrı güzel...

Fatiha dolu dilim, bir tane bırakmaya geldim.
El fatihaaa...

~~ TEBRİKNAME — KUMUN, SATIRIN VE GÖLGENİN USTASINA ~~

Ne güzel yıkılmışsın üstad,
sanki her kelimenin altına
bir dua, bir sitem, bir tebessüm bırakmışsın.
Sanki suskunluğun bile imla kurallarına uymuş;
virgül olmuş, nokta olmuş,
ama asla tam bitmemiş bir hikâyenin sonunda durmuş.

“Kumul”da bir çöl kadar susuzluk,
ama bir deniz kadar derinlik var;
kum tanesiyle okyanusun
aynı kederde buluştuğu bir yerden seslenmişsin:
“Ben savruldum,” diyorsun,
ama ben duydum: rüzgâr bile senden izin almış uçmadan evvel.

“Satır Arası”na gelince…
orada kalem ağlamış, mürekkep dua etmiş;
insan bazen “satır arası”na sıkışır da,
bir kelimenin arasında kendini kaybeder.
Sen o arayı bulmuşsun üstad,
kelimelerin omuzunda ağlayan yalnızlığı bile nazik bırakmışsın.

“Telmih”te Tanrı bile gülümsemiş olmalı,
zira “dünya”yı bir sanat sanmışsın —
belki de haklısın,
çünkü bazı insanlar da “hatırlamak” için yaratılır.
Sen o hatıranın sesi olmuşsun;
duanın gölgesinde duran bir yankı gibi,
ne kadar fısıldarsan fısılda,
anlamın gürül gürül duyulmuş.

Ve sonra “Hayalet”…
Ne ironik, ne ince…
Aşkın öldüğünü söyleyenlere inat,
ölünün gölgesiyle konuşmuşsun.
Belki de aşk ölmez,
sadece mezar taşına senin adını yazar.

“Kırk Yılın Şiiri”ni okurken,
kahve bile hüzünlenmiş;
çay demini unutmuş,
hatıralar demli kalmış bardakta.
Ne kırkı çıkmış, ne kırılmış zaman;
ama senin mısraların kırk ömrün yükünü taşımış bir seviyle.

“K.B.B.” ise bir anatomidir duygunun;
kulakta kahkaha, boğazda hançer,
ve arada kalan: sesini kaybetmiş bir insan.
Sustuğun yer bile bağırmış üstad;
ironidir ama,
en sessiz şiirinde bile bir çığlık yankılanmış.

“Unut Dünyası”nda ölümle akraba olmuşsun.
Ne güzel söylemişsin:
“Unutulmak hepten ölüm.”
Oysa herkes unutmayı bir ilaç sanır;
sen gösterdin ki,
bazı hatıralar diridir mezarında.

“Sual”de, “sorma” diyemem artık;
çünkü senin soruların bile birer cevaptır.
Kim bilir, belki de kavuşmak ölümü beklemeden mümkün olurdu,
ama insan bazen yaşarken bile mezar taşını taşır omzunda.

Ve nihayet “Kuş Göçü”…
Ah üstad, ne zarif bir vedadır o:
“Sen uçanları tanırsın.”
İroni burada bile kanat çırpmış,
çünkü gidenleri anlamayanın, kalanla ne işi olur?
Sen bunu bilirsin, çünkü uçmak bazen kaçmak değildir;
bazen sadece göğe sığınmaktır.

Bir sözle bitireyim,
çünkü her bitiş biraz “başka bir başlangıçtır”:

“Kelimeler ölmez üstad,
sadece sahibinin sustuğu yerden yankılanmaya devam eder.”

Ah be sevgili...

Diye başlayıp saydırasım vardaaa
Kıyamadım yine :)

Böyle sevilmeli dedi içim bir de
Sevmenin nû hâli
Asalet timsali

Teşekkür ederim...

Her şiirin ayrı bir dünya lordum

Küçük İskender'in "Periler Ölürken Özür Diler" diye bir kitabını almıştım
her şiirin yazımı bile farklıydı.
Senin de öyle
Şiirlerinin her biri farklı tonda ve ayrı güzel.

Çokça tebrikler

41 kere maşallah diyecektim de zaten 41. şiirinmiş sitede abim :))
Hangi birini yorumlasam diye düşündük ki hepsinin ayrı bir yeri oldu bende , Ama en çok kırk yılın şiirine bayıldım , öyle samimi , öyle içten ve bizden olmuş ki...

~~ KIRK YILIN ŞİİRİ



otur da bir kahve içelim derdim ama
ne hatrım ne hatıralarım var sayılacak
ne kırkı çıkacak kalan kırk yılım
iyisi mi gel ayak üstü çay içelim


Karakter olarak gereksiz övgü ve özellikle şak şakçılığı sevmediğini biliyorum. Her şiire yorum yazmam , şiir beni çekmedikçe ,hatta ilk dizeden sonra okumadığım çok şiir olmuştur ama inan abim bu kısa şiirler yağmurun sabaha kadar sürse gözümü kırpmadan okurdum ...
Hep saygıyla abim...

Dünyanın gerçeğini haykırmakta şiir tebrikler hocam saygılarımla.

'kime anlatsam
öldü o aşk diyorlar

e o zaman
hayalet miyim ben'

Döktürmüşsün felsefe cahillere inat
ne de güzel yapmışsın

var ol sağ ol saygılar...

Nasreddin Hoca'nın eski "Ay"ları kırpıp kırpıp yıldız yapması geldi aklıma. hatta "sual" dizelerinin yazılışına bizzat şahitlik etmiştim, bir şiir yorumunuzun altında.
en çok sevdiklerimi sıralamak geçti aklımdan, baktım tüm şiiri kopyalamam gerekecek yorumlar kısmını.
"kalsın bre" dedik, kalsın,
"...
şimdilik
bir esimlik bahar yeliylede olsa
bir kokumluk nar çiçeği
merhaba diyelim dedik dostlara
filiz kıran fırtınasıyla merhaba"

Çok ilham var sende
🧿🧿🧿🧿🧿🧿🧿