0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
19
Okunma
Nihal Hanımefendiciğim....
Aşk bazen bir limandır,
bazen kıyısız bir deniz.
Ve biz,
o denizde yitip giderken,
kendi ruhumuzu unuturuz.
Terk edilme korkusu,
bir insanı nasıl yorar,
nasıl solgun bırakır,
bilirim ben bunu.
Ama unutma,
sevmek kendini yok etmek değil,
kendin olmaktır,
kendi gövdenle durmaktır fırtınada.
Gittiğinde o,
geriye kalan sen olacaksın,
kendi sesin, kendi adın,
kendi kalbinle.
Ve aşk,
bizi yıkan değil,
ayakta tutan olmalı.
