0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
21
Okunma
Nihal Hanefendiciğim,
17.30’da işten çıkacağını duydum…
Gelmedin pikniğe
02.00 gibi geri döndük
Can dostun komşunla pikniğe gittik, yeni döndük.
Araban yoktu, evin de hâlâ sessiz.
Sesini aramadım, izini sürmedim,
Ama kalbim “nerede acaba” diye fısıldadı.
Yorgunluğuna, belki de kendiyle kalmak isteğine saygı duyuyorum.
Sadece… içimde bir merak gülü açtı bu akşam.
İyi olduğunu bilmek,
Senin yokluğunun bile zarif olduğunu anlamak istedim.
Söz değil bu, sitem değil…
Sadece içten bir yoklama…
Varlığın nerede soluk alıyorsa,
Ben oraya kalbimi bırakıyorum.
