İçim öyle yanıyor ki,
Haykırsam, bir ejderha gibi alevler fışkıracak yüreğimden.
Sözlerim keskin, ama susuyorum
Çünkü seni kırmamak, kendimi kırmaktan daha kolay artık.

Sessizliğine sığındın yine,
Ben ise gözyaşlarıma boğuldum bu gece.
Her damla bir isyan, bir feryat, bir yara…
Yüreğim susmuyor, kalemim dayanamıyor.

Küçük bir çocuk gibiyim,
Sokağın ortasında, başım dizlerimin arasında.
Hıçkıra hıçkıra ağlayasım var,
Artık ağlasam bile dönmeyeceğini biliyorum.

Oysa senin aşkını bir kördüğüm gibi
bağlamıştım yüreğime.
Sen o düğümü çözmeyi nasıl başardın ?
Nasıl çözdün, nasıl kıydın sevdamıza?

Ben seni canımdan öte sevdim,
Sen ise bana yokluğunu reva gördün.
Şimdi her nefesim bir sızı,
her susuşum bir haykırış gibi içimde.

Kalemim kırılsın, eğer bir daha adını yazarsam,
Çünkü her kelime ateş oluyor içimde.
Aşkın bir cehennemdi bana,
Ama ben hâlâ o cehennemde seni arıyorum.
Ve bu acı içinde, senin izini bırakmaya hiç niyetim yok.