14
Yorum
24
Beğeni
5,0
Puan
169
Okunma

Gecenin en sessiz saatinde, eski bir çınarın gölgesinde oturuyordu adam. Adını kimse bilmiyordu. Ne sokak lambaları tanıyordu onu, ne de sabahları selam veren komşular. O, sadece mısralarda yaşayan bir gölgeydi.
Elinde bir defter vardı, sayfaları eksik. Bazıları yırtılmış, bazıları hiç yazılmamış. Kalemiyle deftere eğildiğinde kelimeler kaçıyordu ondan. Yazmak istiyordu ama her harf, bir buhar gibi dağılıyordu çay bardağının üstünde. Suskunluk, odanın duvarlarında yankılanıyor; her yankı bir şiir başlığına dönüşüyor ama hiçbirinin altında imza yoktu.
Penceresinden dışarıyı izlerken, içindeki fırtınayı kimse bilmiyordu. Bir dalganın kıyıya vurduğu gibi, her düşünce bir tespih tanesi gibi diziliyordu zihninde. Ama dua etmiyordu, sadece bekliyordu. Belki bir nefes, belki bir eksik sayfa…
Bir gece, rüzgârla savrulan bir yaprak gibi, bir kelime düştü defterine: “Yorgunluk.” Ardından bir başka kelime: “Gölge.” Sonra “Adı yok.” Ve o an anladı: Şiir onun içindeydi, ama adı yoktu. Çünkü şairin adı, gecenin kendisiydi.
Şairin adı yok
bu gece,
Sadece savrulan
mısralar var,
Bir çınar gövdesinden
düşen kelimeler gibi,
Yazılmış mı,
yazılmamış mı
belli değil.
Bir işaret bekliyorlar,
Belki bir nefes,
Belki bir eksik sayfa.
Gecenin ortasındayım,
Bir çay bardağında
bekleyen buhar gibi,
Dağılmakla kalmak
arasında bir hâl.
Hayatı izliyorum
pencere aralığından,
Ama içimde geçenleri
kimse bilmiyor.
Suskunluğun yankısı
dolanıyor odada,
Kıyıya vuran
dalgalar gibi,
Her biri
bir tespih tanesi,
Her biri bir şiir
başlığına dönüşüyor,
Ama hiçbirinin
altında imza yok.
Yazmak istiyorum,
Ama kelimeler
benden kaçıyor,
Yazmamak istiyorum,
Ama suskunluk
beni boğuyor.
Bir gölge gibi dolaşıyor
içimde şiir,
Adı yok,
sesi var.
Şairin adı yok
bu gece,
Ama şiir onun
izinde yürüyorum.
Bir nefes molası gibi,
Yorgunluğun
tam ortasında,
Bir çınarın gölgesinde,
Bir dalganın kıyısında,
Bir kelimenin
ucunda bekliyorum.
A.N.ALPEREN/sevgi şairi
5.0
100% (20)