İnsanlar her şeye, her yere bakar
Yar diye yollara, baktıran sensin
Kıskançlık güzelim, yuvalar yıkar
Sevda surlarını, yıktıran sensin

Sevmiştim oysa ben, sendeki huyu
Şahittir bak buna, beş tane duyu
Beşikten mezara, bir ömür boyu
Şu deli gönlümü, yaktıran sensin

Maziye, anıya, bazen dalınca
Vicdanla baş başa, pişman olunca
Bazı geceler de, yalnız kalınca
Gözümden yaşları, döktüren sensin

Bir türlü bu gönle, uğramaz nusret
Diledim Rabbimden, sevgiyi haşret
Yıllardır gözlerim, uykuya hasret
Uykusuz şafağı, söktüren sensin

Ahde vefa yok, söz de durmadın
İrtibatı kestin, daha kurmadın
Ne halde, nasılım, bir gün sormadın
Aşk bahçene özlem, ektiren sensin

Suç isnat ederek, karalayıp da
Hasret dağlarını, sıralayıp da
Onulmaz dert ile, yaralayıp da
Topal sevda gibi, sektiren sensin

Lüzumsuz gam vurur, kara bağrına
Cevap alamazsın, dön gel, çağrına
Sevda dağımızın, tam da böğrüne
Firak bayrağını, diktiren sensin

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ETEK YAZILARI

NUSRET : Yardım, zafer
HAŞRET : Bir şeyin bir kısmını, yada tamamını birine ayırmak
AHDE VEFA : Verdiği sözde durmak
İRTİBAT : Bağlantı
İSNAT : Dayandırmak, kara çalmak, suç yüklemek
BÖĞÜR :Yan her iki yan,gövdenin kalöa ile, kaburga arası
FİRAK : Ayrılık