Boş ver artık, sevme beni; ne gereği var?
Sende atan bir başkasının yüreği var.
Bende vazgeçmeyen bir Mecnun yüreği var.
Boş ver artık, sevme beni; ne gereği var?

Dalar giderim gözündeki o telveye.
Ferindeki falımda yerim yok sevmeye.
Ben vazgeçtim yalvarmaktan “beni sev” diye.
Boş ver artık, sevme beni; ne gereği var?

Güldüğünde o gün güneş erken doğardı.
Tebessümüne ömürlük huzur sığardı.
Bir tek benle mutlu olsan sanki ne vardı?
Boş ver artık, sevme beni; ne gereği var?

Kaç gecem uykusuz geçti haber beklerken.
Çaresiz gecemi gündüzüme eklerken,
Bir zamanlar “o da belki sever be” derken;
Boş ver artık, sevme beni; ne gereği var?

Beni bırak seni sevdiğim anlarımda,
Senin de beni sevdiğin hoş yanlarımda.
Zorunlu değilsin sevmeye; anlarım da.
Boş ver artık, sevme beni; ne gereği var?

Dilimden düşmeyen bir ağıtsın sesimde.
Sensiz yok yaşayasım da ölesim de.
Geleceksen gelme lütfen son nefesimde.
Boş ver artık, sevme beni; ne gereği var?