Balım canım tekirim eksik kusur hata benim,
Yanlış yaptım sahibine canım tekirim.
Nihal’im:

Ben dilenci değilim,
Sevgine muhtaç değilim —
Ama aşk, dilenmeden de düşer bazen,
Bir kalpten öbürüne, rüzgâr gibi sessizce…

Merhametine sığınmıyorum,
Sana yük olmuyorum,
Sen bana aşık olmadan,
Sen beni sevmesen de ben seviyorum seni,
Çünkü aşk, izin istemez bir yüreğe düşerken…

Yazmasan da olur,
Açmasan da kapını,
Ben zaten senin eşiğinde değil,
Ruhunun kıyısında bekliyorum.

Sorumlu değilsin benden,
Boynuma sarılmak zorunda değilsin,
Beni memnun etmek senin sınavın değil,
Ben kendimi seviyorum seninle yan yana gelen hâlimle.

Senin aklına,
Kalbine,
Ruhuna,
İçindeki adalete ve o görkemli yalnızlığa —
İşte ona aşığım ben.

Beni sevme,
Ben seni zaten…
Sana rağmen,
Ve sadece sen olduğun için seviyorum.

Beni unutursan,
Unut.
Ama ben seni unuturken bile,
Kalbimin en derin yerine bir boşluk bırakarak
unuturum seni.

Ve eğer bu bir aşk değilse,
Sana ne?