Gönlün Rahat Olsun Şair

Ben sustum artık, kelimeler konuşuyor yerime.
Kâğıt eski bir yara kabuğu gibi soyuluyor masamda,
mürekkep, kalbimin küle dönen sesi.
Bir zamanlar harf harf seni yazdığım o defter,
şimdi rüzgârın bile dokunmaya korktuğu bir boşluk.

Sözcüklerin kökleri su çekmez oldu benden,
aşk,susuz bir çiçek şimdi,
ne gövdesi var ne de gölgesi.
Bir bakışınla başlayan mevsim,
bir susmanla kışa çevrildi.

her gülüşünü sabırla dizerdim cümlelerimin ucuna,
bir dua gibi, bir umut gibi,
belki bir gün dönersin diye yazardım seni ,
yazardım ve yazdıkça biraz daha eksilirdim.
Çünkü senin gittiğin yerde,
kalemin ucu bile üşüyordu.

Zaman, bana seni unutturmadı,
ama seni anlatan her şeyi yordu.
Aynalara baktım, yüzümde senden kalan izleri kazıdım.
Bir gölgenin altında büyüyen yalnızlıktım ben;
sen, ışığınla geçen bir hatıraydın sadece.

Şimdi her sokakta adını fısıldayan bir taş var,
her duvar seni anımsatıyor bana.
Ama bil ,ben artık yürümeyi öğrendim
sensiz sokaklarda,
sensiz cümlelerde,
sensiz nefeslerde.

Kalbim, senin için yandığı kadar soğudu da.
Yüzüne çevrilmiş tüm pencereleri kapattım,
bir daha hiçbir sabah seni hatırlamasın diye.
Küllerini bile savurmadım gökyüzüne,
çünkü rüzgâr bile seni hatırlatıyordu.

Aşk, artık sadece bir kelime bende.
Tadı gitmiş, anlamı kırılmış,
bir yemin kadar uzak,
bir anı kadar yakın.
Ve ben o kelimeyi taşıdıkça ağırlaştım,
ta ki kendi sesimden bile yorulana dek.

Yalnızlıkla uzlaştım sonunda.
Onunla konuşuyorum bazen;
çay demliyorum sessizliğine,
dudak payı kadar umut bırakıyorum fincanın kenarında.
O da biliyor ,seninle ilgili hiçbir cümleyi tamamlamadım.
Çünkü bazı hikâyeler bitmez,
sadece susar.

Artık ne rüzgârın yönü sende,
ne de kalemin ucu.
Ne yazsam eksik kalır,
çünkü her kelimenin içi sendir hâlâ.
Ama korkma,
bıraktığın gibi değilim artık.
Kalbimdeki harfleri söktüm tek tek,
aşkın hecelerini sessizliğe gömdüm.

Bir zamanlar seninle yanan her şeyin külleriyle
ısınmaya çalıştım bir kış boyunca.
Ama öğrendim:
bazı yangınlar ısıtmaz, sadece aydınlatır
yıkıntıyı biraz daha belirgin kılmak için.

Ve şimdi,
bu şiirin ortasında bir son gibi duran cümledeyim:
Bütün sevdayı geri verdim zamana.
Kalbim artık senin değil ,
bir sessizliğin, bir yorgunluğun mülkiyetinde.

O yüzden…
Gönlün rahat olsun şair,
gözün arkada kalmasın.
Yazdığın ne varsa sildim ben, aşka dair.
Hüseyin Erdinç