Bir şiir yazdım ben,
Kelimelerim sessiz bir dua gibiydi,
Ama siz okudunuz,
Ve o dua, ses buldu kalplerinizde.

Bir cümlemde durdunuz,
Bir dizede soluklandınız,
Bir kelimemde ben oldunuz
Benim yüreğim, sizin gözlerinizde yankı buldu.

Teşekkür ederim,
Her harfimde nefesiniz var şimdi.
Ben yazdım, ama siz yaşattınız;
Ben anlattım, siz anlam oldunuz.

“Kalemine sağlık” dediniz,
Ben kalemimi kalbime bastım,
Çünkü siz söylediniz diye inandı kelimelerim
Kendine bir kez daha.

Her yorum bir dokunuş,
Her dokunuş bir ışık,
Ve ben o ışıklarla aydınlanan bir şairim artık.
Bir dizede buluştuk,
Bir duyguda kardeş olduk.

“Selam ve sevgiler” dediniz,
O selam, kalemimin ucuna gül oldu.
“Şiirle kal” dediniz,
Ben zaten şiirdim,
Ama sizde anlam buldum.

Yazdıran yüreğe, yazan kaleme,
Ve anlayan göze selam olsun…
Bu yol uzun, ama siz varsınız;
Bu aşk derin, ama sizde yankılanıyor.

Siz yorum değil, dua bıraktınız satırlarıma;
Ben teşekkür değil, minnet yazıyorum şimdi:
İyi ki okudunuz,
İyi ki hissettiniz,
İyi ki yüreğinizle dokundunuz bana.

Ben kelimeleri yazdım,
Siz kalpten okudunuz.
Artık o şiir benim değil,
Bizim şiirimiz oldu.