Gözlerinden yaşlar akmış, bu sabah,
Yalnız da kalmışsın eşin nerede.!
Baltaya mı denk geldi, oldu fersah,
Yapragın dökülmüş düşün nerede.!

Gölgen de eğlenen, yolcular vardı,
Kırlangıç yuvasın yapar kalır dı,
Yaprağın sallanır, rüzğar alırdı,
Dökülmüş hepsi de, kışın nerede.!

Yüregin de yanıcı yerlerin var,
Düşüncen gam keder, acın sancın var,
Bahar kaybolmuş, daha nelerin var,
Yerin de düşünen başın nerede.!

Ormanı yakmışlar, sülalen gitmiş,
Ceylan’a yurt olan, Topraklar akmış,
Kayalar dım-dızlak, ortaya çıkmış,
Düşman yok idi, gardaşın nerede.!

Sevgi fidanın da, çıngı var idi,
Dallarına konan, kuşlar var idi,
Kimseye zararın, gölgen kar idi,
Anlar derdini, sırdaşın nerede.!

Bir koca çınarsın, dalların bom boş,
Düşüncen kalmamış, hayal yıkılmış,
Yelşilin bam-başka, rengi sararmış,
Yanda kök salan, yandaşın nerede.!

Sevmeyi sevgiyi, senden öğrenen,
Kesmeyen Baltanın, dişin bileyen,
Miadı yalnızlık, senin olmayan,
Ey Çınar söyle, yoldaşın nerede.!
01.11.25 - Saat, 07.58
MİADI (Mehmet AY)