Bendeki Aşk Bitti

Sen beni hep dönülecek liman bildin,
Beni senden gidemez sandın.
Oysa seni sen yapan,
Benim sevgimdi, benim yüreğimdi.
Sen bendeki aşk değilsin artık, bitti.

Her yarana rağmen seni kötü bilmedim,
Kırıldım, üzüldüm ama hep sustum.
Sırf sevdam kirlenmesin diye
Yutkundum, ağladım, içime attım.
Sen bendeki aşk değilsin artık, bitti.

Sonra bir gün dedin ki: “Seni sevmiyorum.”
O an bir şey koptu yüreğimde,
Kalbim sustu, gözlerim buz kesti.
Bir cümleyle yıktın dünyamı,
Bir tebessümle gömdün geçmişi.
Sen bendeki aşk değilsin artık, bitti.

Sen kendini bulunmaz Hint kumaşı mı sandın?
Oy oy… sen ne sandın kendini?
Bir gülüşünle dünyayı döndürdüğünü mü,
Bir sözünle kalpleri susturduğunu mu?
Kibirine yenilmişsin, farkında bile değilsin.
Sen bendeki aşk değilsin artık, bitti.

Benim sevgimdi seni sen yapan,
Benim kalbimdi seni var eden.
Şimdi o kalp yok artık sende,
Artık sen de yoksun bende.
Kal yalnızlığınla, konuş dört duvarla,
Benim yaptığım gibi avut kendini.
Bensiz gecelerde hayalimle avun.
Sen bendeki aşk değilsin artık, bitti.

Bir kahve koy kendine, ya da bir bardak çay,
Ama bil ki, onlar bile seni ısıtmayacak.
Çünkü seni ısıtan, benim kalbimdi.
Sen bendeki aşk değilsin artık, bitti.

İstersen hiç ayılmadan iç, umurumda bile değil.
İç ki belki unutur gibi olursun,
Ama bil ki her günün bir sarhoş gibi geçecek.
Ayıldıkça da içindeki boşluk büyüyecek.
Sen bendeki aşk değilsin artık, bitti.

Ben mi?
Ben seni çoktan gömdüm sessizliğime.
Adını duysam bile sadece gülümserim,
Acımadan, pişmanlık duymadan.

Unutma; seni sen yapan bendim, benim sevgimdi.
Şimdi ben çekip gidince, sen de eksildin.
Sen bendeki aşk değilsin artık… bitti.