Gün ağır olur bazen, yorulursun,
Gözümde biriken yaşın adı Umut olur.
Bir yanın susmuş, bir yanın hâlâ dua eder durur,
Yürek kırılır bazen, ama ne olsun…

Bir çay soğur masada, sözü kalır dudakta,
Bir sevda geçer içinde, izi kalır toprakta.
Hayat bu, düşe kalka öğrenir insan nihayet,
Bir yara daha açılır belki — ne olsun…

Kendinle daralırsın bazen, bazen de teselli eder,
Yalnızlığın sesini seversin, tanıdıklar seninle.
Bir şey eksik görünür bazen gözüne,
Ama nefes var, elin var, şükür… ne olsun.

Dünya dönüyor işte, sen de onunla birlikte,
Kimi dertle, kimi sevinçle, kimi sessiz bir ibretle.
Bir sabah uyanırsın, aynada yine sen,
Kırılmış ama ayakta, ne olsun…

Bir ezan duyarsın uzaktan,
Bir çocuk gülüşü geçer içinden,
Ve dersin kendi kendine:
“Allah’ım, razıyım her hâlimden…”
Ne olsun…



Usta kalemi’nden..
Selam olsun.
Nefes alıyoruz işte - ne olsun
Yaşamaksa yaşamak işte - ne olsun
Şikayetimiz kahrımız yok- ne olsun
Bu gün yarın bizimde salamız- ne olsun

Ahmet Coşkun (coşkuni)