Ruhumun koridorları uzun ve dar.
Bense dar açılı bir üçgen olmaktansa
Dörtkenarı eşit bir kare olmaya adayım
Hipotezlerim yalın ve teze konu olacak mağlubiyetim
Gökte saklı sarkaç
İçimdeki sarkıttan damlayansa heceler
Kelimelerin köküne indiğim
Geçmişi gömdüğüm
Üstelik ölsem kime ne kime ne?

Tabular var yıkılası
Bir lahit ise kitaplarımı sakladığım
Sahi ben hangi sayfayım baştan sona ezberlediğim
İnsan izlekleri ve yüzüme tokat gibi çarpan
Öfke ve isyanları
Ve demek geliyor içimden:
Ah, ben sizi ne de çok sevmiştim.

Tarumar edildiğim bir iklim
Kifayetsizim ve yalnız kimine göre yalan
Bense ne sığım ne sağ ne de solumdakini kucaklıyorum
Feragat ettim işte aşktan
Sevmelerin dilemması
Yüreğimin yongası olsa ne ki?

Yorgun gecelere paspas yapıyorum
Ve yıkıyorum şehrin sokaklarını
Az sonra firar edeceğim uzaktaki surlara
Ve sus payı bir söylemle
Sözüm ona berat edeceğim.
Kim ölmüş ki yalandan?
Hem ıssızım hem afaki
Hem yalnızım hem coşkulu
Sönen şafağın ertesinde seken
Şakağıma dayalı kalem denen kesici aletle
Şerh düştüğüm kim ve hangi duygu ise
Azat edilmediğim asla değil yalan.

Azıtan iblis ve günahkâr kim varsa
Yıkabilirsiniz tüm suçu üstüme
Çünkü ne şaibeliyim ne de korkuyorum
Yargıya taşıyacağım bu zamansız ölümü
Yansız iken İlahi Adalet
Rabbim nasıl sevmem seni sen ki;
Duyguların çok üstünde
Devingen mabedimde kayan bir yıldız olsam bile kime ne
Acılarımdan solduğum
Açamadığım yüreğim sorguladığım
Açmayan bir goncadan ne beklenir ki hem?

Ayan beyan sırıtan bir karanlık
Lakin teslim olmadım henüz yalana
Temcit pilavı gibi söylemeyeceğim de artık sevdiğimi
Sessizliğe talibim bir de sevgisizliğe
Kolay olmasa gerek sevginin mezarını
Kazdığım şu şaşkın felek ve kalem
Bir mezar taşı ısmarladım hem:
Anlaşılmadığımı yazacağım ölüm tarihimin altına
Doğumumu müjdeleyecek şafaksa çok yakın
Uzağında olduğum kadar mutluluğun
Mutlaktır benim acılarım
Kimse muğlak
Mağlup geldiğimin bir öncesi
Ve ben ısrarla yaşar ve yazarken
Nihayetlenecek ömrün üstüne ne ki çektiğim acılar?
Açamadığım kadar da kapattığım yürek aşka.