Kızıl bir al sancak doğdu göğün alnına,
Bir dua yükseldi ninenin sabahından.
Alparslan yürüdü, kefeni sırtında
Secdeyle fethetti surları inancından.

Selçuk Bey’in nefesi hâlâ çadırda,
Danişment’in duası çelik bir kalkan.
Ertuğrul’un atında rüzgâr var hâlâ,
İmanla dövülür her dem bu toprak.

Fatih, surları aşarken tekbirle açtı çağı,
Bir çağ kapandı, yenisi “Allah” dedi.
Kanuni’nin adaleti göğe yazdı adı,
Zulme karşı kılıcı “hak” dedi.

Gök Sultan Abdülhamit, yalnız ama diriydi;
Kalemle, fikirle, yürekle ceng etti.
Menderes toprağa düştü, bir duadır hâlâ
Özal bir umut gibi dirildi millette.

Bu toprak; yedi ceddin kanı, imanı,
Bir hilal uğruna binlerce feda.
Cumhuriyet o hilalin ufkunda doğan nur,
Türk’ün alnında ezelden bir sada.

Şimdi yine göklerde bayrağım hür,
Ezanla uyanır şehir, duala yürür.
Kadim bir destandır bu milletin özü,
Kandil gibi yanar Türk’ün sözü.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ
(29 Ekim 2025)