TANRILARA DUA

Huzurlu bir bakış çaldım gözbebeklerinden
GökTengri’nin hikmeti olsa gerek
geçmişin hüznünü yıkar gibiydi kirpiklerin

ay yüzlü Umay ana
henüz doğmuş bir bebeği emzirir gibi
aşkı emziriyordu mahrem yüreğinde
Erlik han kusarak nefretini
oklarını yıldızlara savurdu o gece

Ülgen
göğün dokuz katından bakarak
“Yaratılış, sevginin yankısıdır" dedi
ve ekledi
"her düş
ışığın çocuklarıyla başlar”
o sözle duyuldu Ak Ana’nın sesi
beyaz dalgalar taşıyarak ilahi nefesi
Okyanusun dibinden bir inci çıktı
inciden bir kalp
kalpten bir insan yaratıldı

Ot Ene
elleriyle toprağı yoğurdu
yeryüzü
teninin sıcaklığını öğrendi
bir çiçek açtı
bir kuş uçtu
rüzgâr saçlarını savurdu
Tanrılar bile sustu

Ayızıt ata
göklerin iyotlu sütünü sağdı
al dedi
ve sonsuzluğu içirdi bana
o gece aşk
bir öpücükle doğdu
bir bakışınla yıkıldı bütün zamanlar
Kızagan’ın okları yönünü şaşırdı
yüreğim
yüreğinin yörengesine girdi

tam da o zaman anladım
Tanrılar bile sevmeyi senin kadar bilemez
Ülgen’in nurundan kopan her kıvılcım
senin gözlerinde yeniden parladı
anladım ki
bir zamanlar sessiz bir duayken ben
senin nefesinle dile geldim

bilirim
ışığın kaybolduğu yerde
karanlık pusuya yatıyordu
Erlik
yerin dokuz kat dibinden kükredi
dudaklarında külden bir tebessümle
“Aşık olanlar, bana da yakındır” dedi
meğer aşk da
ölüm gibi sınır tanımazmış

öyle ki
o an
evrenin bütün dengesi bir kalp atışıyla değişti
Ülgen’le başlayan nefesim
Erlik’le biten sessizliğim oldu

sen
karanlıkta ışıldayarak kayıp giden yıldız
ben
bütün tanrılara adaklar adayıp
dilekler tutan miskin

Efkan ÖTGÜN